10 jaar geleden
Terug in 2010 zat ze thuis op de bank op haar gitaar te pingelen en had een melodie te pakken die haar wel aansprak. Ze was alleen en herhaalde de melodie keer op keer terwijl haar hoofd scheef op haar gitaarkast lag zodat ze met haar oor contact met het hout maakte en één met de trillingen van de muziek werd. Ze sloot haar ogen.
Er was nog geen tekst en geen duidelijke songstructuur.
Een sterk verlangen naar verandering
Er was een sterk verlangen naar iets dat ze niet in haar leven kon vinden. Waarom was het leven ingericht zoals het was ingericht? Waarom was iedereen altijd aan het werk om te kunnen wonen? Waarom had ze toch steeds het gevoel nooit echt tijd te hebben voor alles dat ze écht leuk vond om te doen? Waarom was er altijd haast? Waarom waren de dagen te kort en had ze altijd to do lijstjes waarvan ze de helft niet af had gekregen en belandde ze weer met schuldgevoel, oververmoeid op de bank? Waarom gingen ze standaard op woensdag “de week doormidden zagen” en waarom was er elke vrijdagmiddag een borrel … snakkend naar het weekend? Waarom was het leven doorspekt met tradities en viel ze direct buiten de boot als ze niet meedeed?
Emigreren
De telefoon ging. Het was haar oud-collega, van een van de jobs die ze bij een reclamebureau had gehad. De dagen die ze daar had versleten, in een ruimte waar iedereen op elkaars lip zat, hadden haar leeggezogen.
Ze had er veel geleerd, dat zeker, maar ze had daar dagenlang van 9 tot 18, 19, 20 uur achtereen achter een PC gezeten. Ze moest het niet wagen om iets later dan 9 uur te starten ook al was er vaak om die tijd nog geen werk … Regelmaat, deadlines, stress, hiërarchie, tradities. Non-stop prikkels.
Inmiddels werkte ze als zelfstandig ondernemer vanuit thuis. Een hele stap vooruit maar nog steeds: deadlines, haasten, bellen, pleasen, en altijd op zoek naar nieuwe klussen.
Haar oud-collega zei haar dat hij met zijn gezin naar Nieuw-Zeeland ging emigreren en vroeg haar of ze een afscheidslied wilde komen zingen? Tuurlijk wilde ze dat. En ze dacht na over het emigratieverhaal … “Jee, joh, zo ver weg emigreren?! Dat is wel heel rigoreus…” Zijn motivatie om Nederland te willen verlaten: te klein, te krap, te bureaucratisch, te rechts, te nuchter en meer …. Hij was op zoek naar een nieuwe start en dat inspireerde haar direct.
Tradities verbreken
Ze hing op en zat daar een tijd in stilte. Ze keek naar buiten naar de appartementen aan de overkant. Luxe, ruime appartementen, allemaal op elkaar gestapeld.
Het was een uur of 19.30 en ze zag ineens dat in alle woonkamers de tv aan stond. En toen ze beter keek waren ze allemaal afgestemd op hetzelfde programma! Iets dat ze plots zo’n vreemde gewaarwording vond en ineens kwam het tot haar: je hoefde niet te emigreren om je leven 180 graden te draaien. Je hoefde alleen maar jezelf te veranderen! Op zoek te gaan naar wie je zelf eigenlijk bent. Wat wil je eigenlijk zélf? En wat zijn eigenlijk je eigen overtuigingen? En niet die van de TV, vrienden, kennissen, ouders of wie dan ook? Ze besloot op dat moment om te gaan durven zichzelf te zijn en tradities te gaan verbreken. No matter what. Vriendschappen zouden gaan sneuvelen, relaties zouden verbroken gaan worden en nieuwe wegen zouden worden betreden.
